Rosemarijn (24) “Hoe langer ik erover nadenk, des te meer ik me realiseer dat mobiliteit als een rode draad door mijn leven loopt”

Rosemarijn Kirpestein (24) woont in Utrecht en volgt een master management consulting. Hiervoor rondde ze de opleiding automotive management af aan de IVA.

“Hoe langer ik erover nadenk, des te meer ik me realiseer dat mobiliteit als een rode draad door mijn leven loopt. Of door dat van mijn familie, eigenlijk. Het begint al bij mijn vader, die een kentekenplatenbedrijf heeft. Maar ook de rest van de familie is dol op auto’s. Sommigen hebben dat met voetbal, dit is blijkbaar ons ‘ding’. Zo vielen er vroeger wekelijks automagazines op de mat. Zaten er elk jaar wel autocadeaus bij het Sinterklaas speelgoed. En kon mijn broer als peuter alle automerken opnoemen. En dan is er nog de oldtimer van mijn opa, die hij en mijn vader jaren geleden samen opknapten – een donkerblauwe Mercedes uit 1959. Inmiddels is dat zo’n beetje de trouwauto van onze hele familie. Mijn oom, tante, broer, zus; iedereen reed erin na het jawoord. En ik? Zelf ben ik nog niet getrouwd, maar dat gaat in de toekomst ongetwijfeld nog gebeuren.

Dat ik aan de IVA heb gestudeerd, is eigenlijk toeval. Ik zat nog op de middelbare school en wilde wat open dagen bezoeken, waarop mijn moeder voorstelde naar de IVA te gaan. Daar was ze nog nooit geweest, terwijl mijn broer er ook een jaar had gestudeerd. Geen vooropgezet plan dus, maar ik was enorm gecharmeerd van de opleiding. Natuurlijk zijn er veel raakvlakken met de mobiliteitssector, maar uiteindelijk is het gewoon een business school. Al moet ik zeggen: ik vond de technische vakken wel interessant om te volgen, zeker omdat ik ben opgegroeid tussen autofanaten.

Wat me trouwens wel is opgevallen tijdens de opleiding: er is nog echt een tweedeling als het om soorten auto’s gaat. Je hebt mensen die gek zijn op ‘ouderwetse’ motoren en achtcilinders het einde vinden, maar er is ook een groep die vooral gefocust is op elektrische voertuigen en waterstofauto’s. Grappig, dat je elkaar bij de IVA kunt vinden op het gebied van voertuigen, maar toch een andere visie hebt – blijkbaar zelfs in deze moderne tijden, waarin verandering de klok slaat.

Mobiliteit en vrijheid gaan wat mij betreft hand in hand. Ik kom uit een klein dorpje waar één bus per uur rijdt, dus als tiener was het een opgave om ergens te komen. De laatste bus ging om elf uur ’s avonds, het volgende station lag een halfuur verderop en veel dingen waren te ver met de fiets. Dat was best beperkend. Dat ervoer ik nog meer toen ik op mijn zeventiende ging studeren en twee uur lang met het openbaar vervoer moest reizen – niet bepaald een pretje. Er ging dus een wereld voor me open toen ik op mijn achttiende mijn rijbewijs haalde en met de auto naar school kon. Best een luxe, maar vrij normaal onder IVA-studenten. Het grappige is trouwens dat je er nu al niet meer bij stilstaat, zo gewoon is het gebruik van de auto geworden. Het staat daarmee een beetje symbool voor volwassenheid, vind ik.

Lastig te verzinnen hoor, hoe mobiliteit er in de toekomst uitziet. Je ziet dat er met vliegtuigen steeds gekkere mogelijkheden zijn. Die dingen worden steeds groter en er wordt zelfs gerept over staanplaatsen. Wat me daarnaast nog opvalt, is dat er steeds meer elektrische voertuigen in grote steden komen, zoals segways, steppen en scooters. Hartstikke makkelijk natuurlijk, als je een buitenlandse stad wil verkennen, maar niet per se nodig. Een stukje lopen en lekker bewegen is immers ook belangrijk. We moeten niet té lui worden met z’n allen.”

Zie ook

Kimpe (59) “Wil je mobiliteit en de markt samenbrengen, dan moet je producten aanbieden aan bedrijven die de markt naar zich toe trekken”

Annemieke (58) “Voor je gestel is mobiel zijn belangrijk, al is het maar een paar minuten per dag”

Jan Paul (57) “Je kunt beter onderdeel van de transitie zijn dan dat je lijdzaam toekijkt”