Myrthe (17) “Je ziet het niet vaak voorbij komen, een paard en wagen. Ik rij al paard sinds mijn negende, met die wagen ben ik vorig jaar pas begonnen”

Myrthe Verlaan is 17 jaar oud. Ze heeft een tussenjaar en wil volgend jaar graag diergeneeskunde studeren aan een universiteit in Duitsland of Tsjechië – de inschrijvingsperiode loopt nog.

“Je ziet het niet vaak voorbij komen, een paard en wagen. Ik rij al paard sinds mijn negende, met die wagen ben ik vorig jaar pas begonnen. Het leek me leuk, een keer wat anders. Daarnaast is mijn pony Maxx te klein om zelf op te rijden en wilde ik hem graag meer bewegingsvrijheid geven. In de wei kan hij maar een beperkt aantal rondjes rennen, terwijl we in het bos – hij voorop, ik achter hem in de wagen – op volle kracht vooruit kunnen. Lekker rondsjouwen, heerlijk vindt hij dat.

Je rijdt wel op een andere manier in zo’n wagen. Normaal gebruik je je benen en de teugels om vooruit te komen op een paard, in een karretje kun je alleen je handen gebruiken. En dan rij ik ook nog eens bitloos, dus teugels heb ik niet eens – Maxx moet naar mijn stemcommando’s luisteren. Lopen we samen door het bos, dan roep ik vanuit mijn karretje kreten als ‘stap’, ‘draf’ en ‘galop’. Commando’s als links en recht begrijpt Maxx ook, alleen is ie stronteigenwijs en gaat hij geregeld de andere kant op. Nog een uitdaging: als hij geen zin heeft, stopt hij ermee. Ja, zie dan nog maar eens thuis te komen als je middenin het bos staat. Gelukkig krijg ik Maxx altijd wel weer mee, helemaal als we teruglopen via een aantal weides met andere paarden erin. Vindt hij hartstikke leuk, want die dieren herkent hij dan.

Waar we tegenwoordig de auto, de bus of het vliegtuig nemen om ergens te komen, waren paarden vroeger het belangrijkste vervoersmiddel. Ik vind het best bijzonder om te zien hoe het paard is geëvolueerd van wild dier naar vervoersmiddel, en hoe ze inmiddels vooral een grote rol spelen in de sportwereld. Paarden hebben daarmee altijd een belangrijke rol gespeeld in onze samenleving.

Zelf gebruik ik mijn paard en wagen overigens niet om ergens te komen, ik doe het echt voor de lol. Moet ik ergens zijn, dan pak ik de fiets of een ander vervoersmiddel. Dat is ook hoe ik mobiliteit zie: een functionele manier om een bestemming te bereiken. Zo ben ik het afgelopen jaar op allerlei plekken in Europa geweest, van Praag en Zurich tot Lissabon en Berlijn. Wel hou ik rekening met het milieu, dus ik pak zo vaak mogelijk de trein of Flixbus – ik vind het een uitkomst dat ik op die manier zoveel landen kan bezoeken.

Ik vind het supertof dat we de afgelopen jaren zoveel innovaties hebben gezien op mobiliteitsvlak. Toch denk ik dat de focus nog té veel ligt op het blijven innoveren van producten – en die vervolgens té snel op de markt willen brengen. Natuurlijk zijn elektrische auto’s beter voor het milieu, maar anderzijds duurt het best veel kilometers voor je de impact van het maakproces eruit hebt – met een benzineauto gaat dat vooralsnog sneller. Wat mij betreft mag daar meer aandacht voor komen.

Wel denk ik dat diezelfde benzineauto’s over zestig jaar niet meer bestaan. Fietsen doen we dan nog wel, ook omdat het een handig vervoersmiddel voor kinderen en jongeren is. Of er vliegende auto’s komen? Pff, geen idee, daar heb ik écht geen verstand van – daar moeten die grote bedrijven maar over nadenken. Ik hoop in ieder geval dat ik tegen die tijd nog af en toe op mijn paard en wagen kan rondhobbelen.”

Zie ook

Kimpe (59) “Wil je mobiliteit en de markt samenbrengen, dan moet je producten aanbieden aan bedrijven die de markt naar zich toe trekken”

Annemieke (58) “Voor je gestel is mobiel zijn belangrijk, al is het maar een paar minuten per dag”

Jan Paul (57) “Je kunt beter onderdeel van de transitie zijn dan dat je lijdzaam toekijkt”