Mats (19) “Autorijden vind ik een bijzonder gevoel – van het geluid tot aan de G-krachten die je voelt”

Mats Ekelhof is 19 jaar oud. Hij volgt de opleiding tot verkoopmanager mobiliteitsbranche aan Aventus Apeldoorn en loopt stage bij autobedrijf Heisterkamp in Ootmarsum.

“Dat ik deze opleiding volg, is niet bepaald toeval. Dat krijg je, met een vader die in de autobranche werkt. Hij is al jaren accountmanager bij Bovemij en was altijd al bezig met auto’s. Hij liet me vaak dingen van zijn werk zien, wat ik razend interessant vond. Zo is mijn passie voor auto’s ontstaan. Mijn passie was zelfs nog groter dan die van mijn vader, want ik wilde graag naar allerlei auto-events. Mijn vader had daar minder mee, maar omdat ik nog geen rijbewijs had, bracht hij me wel altijd. Ons eerste uitje samen was naar de AutoRAI. Bleek mijn vader het ook hartstikke leuk te vinden, dus nu delen we die passie alsnog.

Autorijden vind ik een bijzonder gevoel – van het geluid tot aan de G-krachten die je voelt. Niet dat ik het superbont maak, maar het is wel verleidelijk om het gaspedaal in te drukken. Helemaal als er een nieuw model op mijn stageadres is waar ik een stukje in mag rijden. Met school mocht ik ook nog twee keer op het circuit rijden in een elektrische auto. Daar mocht het gas wél helemaal voluit. Of nouja, de snelheid was begrensd op 160 kilometer per uur. Ik had nog wel harder gewild, haha.

Mijn ultieme lievelingsmerk is toch wel Porsche: tijdloos, klassiek en gewoon een steengoede auto. Vergelijk je de modellen van dertig jaar geleden met die van nu, dan zien sommige onderdelen er nog steeds hetzelfde uit. De koplampen bijvoorbeeld, de vormen en de lijnen – maar dan wel helemaal geïnnoveerd, dus qua techniek passend bij de tijd van nu. Ik heb er een paar keer in mogen rijden, op een verlaten terrein. Als je die motor in zijn toeren hoort gaan en je wordt platgedrukt in je stoel, geeft dat een ontzettende kick. Ja, daar word ik wel blij van.

Inmiddels heb ik al twee jaar mijn rijbewijs. Ik kon natuurlijk niet wachten tot ik mocht beginnen met lessen en plande mijn praktijkexamen in op mijn zeventiende verjaardag. Werd het een maand uitgesteld vanwege corona. Man, wat báálde ik toen zeg. Ik ben geloof ik nog nooit zó ongeduldig geweest. Toen het eenmaal zover was, haalde ik mijn rijbewijs wel in één keer. Er lag ook wel druk op, als je zo’n autoliefhebber bent als ik, haha.

Het eerste jaar reed ik zo vaak als ik kon, onder begeleiding van mijn ouders. Inmiddels mag ik in mijn eentje, al vinden mijn ouders dat soms nog lastig. Vertel ik dat ik voor mijn werk in een snelle auto mag rijden, dan zijn ze meteen bang dat ik mezelf tegen een boom opkrul. Daar denk ik soms wel aan, als ik achter het stuur van zo’n snelle wagen zit – dan schiet mijn moeder door mijn hoofd. Maar ik pas wel op hoor, ook omdat het mijn auto niet is. Als ik die in de poeier rij, heb ik een groter probleem dan mijn moeder.

Zestig jaar vooruit kijken op het vlak van mobiliteit kan ik niet, ik vind vijf jaar al lastig. In een paar jaar tijd is er al enorm veel gebeurd. Laatst organiseerde ik een schoolevent waar 43 elektrische auto’s stonden – mensen mochten ervaren hoe het was daarin te rijden. Tussen die exemplaren zaten zóveel nieuwe merken. Waar Tesla een paar jaar terug praktisch het alleenrecht had, zie je nu bestaande merken met elektrische modellen, maar ook gloednieuwe merken zoals BYD. Ik ben dus vooral heel nieuwsgierig naar wat de komende jaren gaan brengen. Al lijkt het me wel lastig om brandstofmotoren helemaal los te laten; dat blijft toch een beetje mijn eerste liefde.”

Zie ook

Kimpe (59) “Wil je mobiliteit en de markt samenbrengen, dan moet je producten aanbieden aan bedrijven die de markt naar zich toe trekken”

Annemieke (58) “Voor je gestel is mobiel zijn belangrijk, al is het maar een paar minuten per dag”

Jan Paul (57) “Je kunt beter onderdeel van de transitie zijn dan dat je lijdzaam toekijkt”