Leonie (31) "Motorrijden geeft een gevoel van vrijheid. Je gaat superhard, hebt geen ‘omhulsel’ zoals bij een auto en de adrenaline spat uit je oren"

Leonie Eling (31) is kredietacceptant bij Bovemij Leasing en Care4Lease

“Mensen vinden het wel stoer als ik vertel dat ik motorrijd. Al zijn er soms ook vooroordelen. Over vrouwelijke motorrijders heerst vaak een bepaald beeld, alsof we allemaal ‘kenaus’ zijn. Ik kan er wel om lachen, er klopt niks van. Stap ik van mijn motor af en doe ik mijn helm en pak uit, dan draag ik gewoon make-up en heb ik gelakte nagels.

Ik kende als kind niemand die motor reed. En toch was ik als klein meisje al gefascineerd door die grote, glimmende tweewielers. Reed er eentje voorbij, dan sloeg mijn hart over en stond ik met mijn neus op het autoraam geplakt. Ik vond het zó cool. Helemaal als er een vrouw achter het stuur zat. Als zij het kan, dan ik later ook, dacht ik steevast.

Op mijn negentiende nam ik motorlessen. Mijn autorijbewijs had ik nog niet, dit was véél leuker. De rijschoolhouder was sceptisch. ‘Weer zo’n jonkie die voor de makkelijke weg kiest omdat ze een paar keer scooter heeft gereden’ – blijkbaar een gedachte die veel jongeren hebben. De grap was: ik had nog nooit op een scooter gezeten, moest van mijn ouders altijd fietsen. Ik wilde dit gewoon zó graag.

Makkelijk is motorrijden zeker niet, vooral niet in het begin. Hoe tof ik het ook vond, het was óók spannend. Je moet zo’n voertuig leren beheersen, je positie op de weg bepalen, rekening houden met andere bestuurders – er is veel waarop je moet letten.

Het klinkt cliché, maar motorrijden geeft een gevoel van vrijheid. Je gaat superhard, zoeft over die snelweg, hebt geen ‘omhulsel’ zoals bij een auto en de adrenaline spat uit je oren – het is een beetje alsof je uit jezelf treedt. Al blijf ik áltijd verantwoord, ik zal het gas bijvoorbeeld nooit helemaal opentrekken op de Duitse snelweg. Ik ben ook vrij ‘petit’ van mezelf. Met zo’n snelheid komt er nogal wat luchtdruk op je te staan, dus comfortabel is het dan ook niet meer. Doe mij maar een mooi toertje, dan ben ik net zo gelukkig.

Lange tijd had ik een eigen motor, een oranje Yamaha. Het was mijn baby, ik poetste ’m van top tot teen en reed er zo vaak mogelijk op. Het deed dan ook pijn in mijn hart toen ik ’m twee jaar geleden verkocht. Een verstandelijke keuze, want ik woon middenin de stad en heb geen stallingsruimte, dus hij stond al een tijdje stof te happen bij mijn ouders. Maar mijn motor was zo’n pareltje, die mocht niet stilstaan. Dan gunde ik ’m liever aan iemand anders die er wél op kon rijden.

Voor nu ben ik dus even motor ‘loos’, al schaf ik er in de toekomst zeker weer een aan. In de tussentijd zit ik bij vrienden achterop en kijk ik verlekkerd naar andere motoren – als er eentje voorbij scheurt zit ik meteen weer rechtop, net als vroeger, haha. Mijn autorijbewijs heb ik inmiddels ook, en ik moet zeggen: daar zie ik ook de voordelen van. Geen gewurm in je pak en je kunt net wat meer ‘achterover’ leunen tijdens het rijden. En je komt evengoed op je bestemming. Dat is immers óók waar mobiliteit voor staat, het brengt je waar je wil zijn.

Denk ik aan de toekomst, dan heb ik een soort futuristisch beeld van mobiliteit. Zo was ik laatst in Dubai: trams, metro’s, bijna álles rijdt daar zowat automatisch. Ik denk dat we die kant steeds meer opgaan, dat je later bijna een boek kunt lezen tijdens het autorijden. Of dat ook voor motoren geldt? Nee zeg, ik hoop dat dát wel hetzelfde blijft. Die adrenalinekick mogen ze me niet afpakken.”

Zie ook

Kimpe (59) “Wil je mobiliteit en de markt samenbrengen, dan moet je producten aanbieden aan bedrijven die de markt naar zich toe trekken”

Annemieke (58) “Voor je gestel is mobiel zijn belangrijk, al is het maar een paar minuten per dag”

Jan Paul (57) “Je kunt beter onderdeel van de transitie zijn dan dat je lijdzaam toekijkt”