Ageeth Bakker (53) is Chief Financial Risk Officer (CFRO) bij Bovemij
“Lange tijd was de mobiliteitsbranche redelijk conservatief: je ging naar een dealer en kocht daar een auto. Langzaamaan kwamen daar de online platforms bij, waardoor mensen zich eerst thuis konden oriënteren en daarna alsnog bij de dealer aanklopten. In korte tijd is de branche echter in een stroomversnelling geraakt – ik viel dus met mijn neus in de boter toen ik drieënhalf jaar geleden bij Bovemij begon. Zo is duurzaamheid ontzettend belangrijk geworden, zijn e-bikes ineens booming en is de markt zich aan het concentreren. Kortom: allerlei ontwikkelingen die gevolgen hebben voor onze klanten. En voor ons, want wij moeten de wensen die klanten aan Bovemij stellen immers óók veranderen.
Als CFRO zorg ik ervoor dat alle cijfers en rapportages op orde zijn – dat onze financiële huishouding kortom klopt. Ook het bewaken van budgetten en risicocalculatie horen bij mijn werk. Het klinkt allemaal misschien wat abstract, maar het mooie van cijfers is dat ze een afspiegeling zijn van de werkelijkheid. Neem de coronatijd: het aantal fietsverkopen steeg enorm, en daarmee ook het aantal fietsverzekeringen.
Ik vind echter ook dat een goede CFRO middenin het bedrijf moet staan en helemaal geen rapportages nodig heeft. Op basis van bepaalde ontwikkelingen wéét je immers al welke kant het opgaat met de cijfers – zo had het slechte voorjaar z’n weerslag op de fietsverkoop. Natuurlijk krijg je te maken met onverwachte zaken, maar er zijn zeker indicatoren die je cijfers enigszins kunnen voorspellen.
Wat ik zelf met mobiliteit heb? Ik dacht al dat die vraag zou komen, haha. Toen ik hier net begon, vroegen mijn collega’s welke auto ik ging rijden. Ik wist dat het een elektrisch model moest worden, met oog op het milieu. Maar verder dan dat kwam ik niet: ik let eigenlijk vooral op de kleur. Mijn huidige auto is een beetje blauwgroen, afhankelijk van het licht dat erop schijnt. Die vond ik mooi en daar kan ik echt van genieten. Tot hilariteit van mijn collega’s, die daarover af en toe de draak met me steken.
De mobiliteitsbranche ervaar ik deels nog steeds als consument – zo kocht ik laatst een fiets en liet ik me daarover informeren bij de verkoper. Tegelijkertijd kan ik dat niet meer los zien van mijn werk, ik ben echt onderdeel van de branche geworden. Zo vroeg ik de handelaar of ze ook fietsverzekeringen verkocht en via welke partij dat ging – bleek het Bovemij te zijn. Ze was er blij mee, maar had ook een klacht. Ik ben dat vervolgens helemaal gaan uitzoeken en die klacht werd uiteindelijk opgelost. Zulke dingen schroom ik zeker niet. Niet als CFRO, maar ook niet als ik bij sales of op de administratieafdeling zou werken.
Ik vind: je bent ambassadeur van je bedrijf, dus je moet er altijd iets mee doen. Klanten merken daardoor óók dat wij echt aandacht voor ze hebben en waarderen dat. Ik vind het bijzonder om te zien hoe verschillende generaties naar de mobiliteitsbranche kijken. Zo hebben twee van mijn volwassen kinderen geen rijbewijs. Ze studeren nog en hebben het niet nodig, luidt het argument. Sowieso is de auto voor veel mensen niet meer vanzelfsprekend en is er vaak voorkeur voor een trein- of fietsabonnement. Dat was wel anders toen ik aan mijn eerste baan begon en mijn auto bij binnenkomst klaar stond – dat hoorde er gewoon bij.
Overigens snap ik hun standpunt goed. Ik ben ook van mening dat je de keuze voor een bepaald vervoersmiddel maakt die past bij je reisdoel. Al denk ik dat het uitmaakt in welke levensfase je zit. Er komen immers ook momenten dat je wél voor een auto kiest, bijvoorbeeld als je een gezin hebt. Mobiliteit zal dus altijd blijven bestaan, maar wordt een flexibeler begrip.”
Bekijk hier de volledige portrettenreeksZie ook
